Kto jest większy?
Naukowcy są jak dzieci rywalizujące, kto z nich ma większą górę z piasku, rywalizują z Ziemią. Próbują pokonać jej naturę: hodują sztuczne mięso, które nie różni się od prawdziwego, lub tworzą magnes, którygeneruje pole magnetyczne o dwa razy silniejsze niż ziemskie pole magnetyczne.
Ale jeśli zaczniesz patrzeć „poza horyzont nieba”, możesz zauważyć, że wszystko to jest niczym w porównaniu z potężną naturą, która stworzyła niesamowitą moc zjawisk w głębi kosmosu.
A propos magnesu…
Najpotężniejszy magnes na Ziemi został stworzony w Loss Alamos National Laboratory w USA. Może generować pole magnetyczne w 100.75 TL (Tesla). Tak jest o 2 miliony razy silniejsze niż ziemskie pole magnetyczne. Ale niekwestionowanym zwycięzcą jest kosmos, który trzyma w sobie najpotężniejszy magnes, jaki kiedykolwiek odkryłczłowiek.
Magnes ten jest jedną z odmian gwiazdy neutronowej zwanej magnetarem. Gwiazda neutronowa jest ostatnim wytworem ewolucji masywnej gwiazdy, która gromadząc pod koniec swojego życia warstwy różnych pierwiastków chemicznych wybucha wybuchem supernowej. Po wybuchu jądro pod wpływem sił grawitacji kurczy się tak mocno, że elektrony dosłownie „wchodzą” do jąder atomowych, przekształcając protony w neutrony. W rezultacie prawie cała nowo narodzona gwiazda składa się z jądra neutronowego, a od góry otacza ją bardzo cienka powłoka z elektronów.
Średnica gwiazdy neutronowej wynosi około 20 km – okruchy, w skali kosmicznej. Gwiazda, która skolapsyrowała, mogła mieć promień kilku milionów kilometrów, więc otrzymana substancja ma niewyobrażalną gęstość-miliony razy gęstszą niż woda. Magnetar ma tak dużą gęstość, że łyżeczka jego substancji ważyłaby 300 milionów ton. Tak gwałtowne przejście od dużego do małego zwiększa prędkość obrotową gwiazdy neutronowej i jej pola magnetycznego do wartości kolosalnych.
Najpotężniejszy magnes. Historia odkrycia
Teoretycznie istnienie magnetarów przewidywano w 1992 r., a pierwsze dowody na ich rzeczywiste istnienie uzyskano w 1998 r., obserwując silny rozbłysk gamma i promieniowanie rentgenowskie ze źródła SGR 1900+14 w konstelacji Orła.
Wraz z rozwojem techniki udało się potwierdzić istnienie dziesiątek magnetarów w naszej galaktyce, ale jeden z nich — SGR 1806-20 – ma niezwykle silne pole magnetyczne, wynoszące 1011 TL (dziesięć do jedenastej potęgi ), które jest kwadrylionowe razy silniejsze niż ziemskie pole magnetyczne. Jest to najpotężniejszy magnes znaleziony do tej pory. Dodatkowe badania wykazały, że Magnetar znajduje się w odległości 50 000 lat świetlnych od Ziemi, jego średnica prawie nie przekracza 20 km, jeden obrót wokół własnej osi wykonuje w 7,5 sekundy, a jego prędkość obrotowa wynosi 30 000 km / h, niewyobrażalne liczby!
28 grudnia 2004 SGR 1806-20 wpływ dwudziestokilometrowego magnetaru, znajdującego się w odległości 50 000 lat świetlnych od Układu Słonecznego, wyczuła nasza Ziemia – jej powierzchni osiągnęła promieniowanie gamma z eksplozji na powierzchni magnetaru. Szacuje się, że w mniej niż pół sekundy SGR 1806-20 uwolnił ilość energii równoważną ilości energii uwolnionej przez słońce w ciągu 100 000 lat. Gdyby Magnetar był pięć razy bliżej Ziemi, nasza warstwa ozonowa zostałaby zniszczona.
Żródła: https://news.astronet.pl/index.php/2002/11/05/n2642/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Magnetar
https://ru.wikipedia.org/wiki/SGR_1806-20
https://mydiscoveries.ru/samyiy-moshhnyiy-magnit-vo-vselennoy
https://aboutspacejornal.net/